To jedno ze wstępnych działań przygotowujących do wpisu na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO.
W projekcie uczestniczy młodzież z Publicznej Szkoły Podstawowej nr 2 w Rudniku nad Sanem, która metodycznie pogłębia wiedzę na temat tradycji wikliniarskiej. Na temat naszych wyrobów – materiału, splotów i stylów wiemy dość dużo, natomiast na temat wikliniarzy – depozytariuszy tradycji znacznie mniej. Nie ma poświęconych im wiele współczesnych badań lub są bardzo rozproszone i niepogłębione. Chcemy to zmienić i usystematyzować wszystkie etapy projektu, tak, aby w przyszłości potwierdzić na arenie międzynarodowej, że tradycja wikliniarstwa jest autentyczna i kultywowana dzięki międzypokoleniowemu przekazowi, przyczynia się do większego zainteresowania ze strony młodszego pokolenia, zwiększa zainteresowanie tradycją ze strony nauki, wpływa korzystnie na markę produktu, czyli polskiej wikliny i umiejętności naszych wikliniarzy.
Zakres przedsięwzięcia jest szeroki, ponieważ oprócz badań obejmuje m.in.: kwerendy w archiwach, przygotowanie rekomendacji do planu ochrony, warsztaty, debaty i konsultacje społeczne. Elementem wyróżniającym jest otwartość na wszystkie grupy społeczne. W naszym projekcie zwróciliśmy szczególną uwagę na grupę wikliniarzy z niepełnosprawnościami, którzy mogą rozwijać swoje umiejętności w placówkach opiekuńczych.
